St. Helena.

Woensdag 14 maart 2012 vertrekken we om 10.45 uur uit de Royal Yachtclub. Het is een raar gevoel om Kaapstad te gaan verlaten, we hebben het hier erg naar onze zin gehad. We hebben erg weinig wind als we door de pieren van de haven naar buiten varen en we moeten op de motor beginnen. We varen over een vlakke oceaan achter Robben eiland langs, gek om dit eiland vanaf je eigen schip te zien. Het twaalf uur signaal van Signal Hill beschouwen we als afscheidsgroet. Als we om 17.00 uur langs Dassen eiland varen hebben we nog steeds te weinig wind om te zeilen. Wel zien we heel veel jonge zeeleeuwen spelen. Later blijkt dat we erg veel geluk hebben, want de volgende dag staat er 8bft op dit stuk en dat wil je liever niet hebben natuurlijk. 's Avonds om 11.00 uur krijgen we eindelijk wind en zetten de zeilen. Het lukt ons om een goede strop te zetten op het grootzeil, zodat de giek niet bij elke golf heen en weer slaat. Er staat op het moment een zwel van 2,5 meter en dat is goed te merken. Tot vrijdag kunnen we het grootzeil laten staan, dan moeten we het weghalen omdat de giek steeds door het water gaat. In donker het zeil naar beneden halen is niet onze lievelingsklus, maar we merken al snel dat we het nog niet verleerd zijn. We hebben ondertussen de zuidoost passaat opgepikt en we houden heel lang een windkracht 4 tot 5 bft. De dagen rijgen zich aaneen en we slingeren al aardig in, we koken heel uitgebreid met de verse groenten die we uit Kaapstad meegenomen hebben en gebruiken tijdens de reis bijna alles. Komt ook omdat het nog niet zo warm is, 's nachts hebben we lange broeken en de eerste dagen zelfs zeilkleding aan. Toen we vertrokken uit Kaapstad was het water maar 14 graden. Na ongeveer vijf dagen ging de watertemperatuur snel omhoog tot 22 graden, wat je goed merkt als je binnen in de boot bent. Hier in St. Helena is de watertemperatuur nu ruim 26 graden. Woensdag 21 maart zitten we 's avonds in de kuip te eten, als Hans toevallig naar voren kijkt ziet hij opeens een walvis voor de boot water spuiten. We schrikken ons een ongeluk, halen snel de stuurautomaat eraf en kunnen nog net achter hem langs sturen. Als we de walvis langszij hebben, blijkt dat hij aan de voorkant en de achterkant nog langer is dan de boot. We kunnen het bijna niet geloven zo groot als dat beest is. Als we in een boek opzoeken, wat voor walvis het is, blijkt het een Sperm Whale te zijn, die inderdaad 18 meter lang kan worden. Wel blijkt die lengte alleen mogelijk bij mannetjes, die gelukkig solitair leven. Het is echt schrikken, met een walvis heb je altijd het gevoel dat je ze wilt zien maar ook weer niet omdat je er behoorlijke schade van kunt oplopen als ze je raken. We moeten er niet aan denken dat je hem 's nachts tegenkomt, want dan waren we er echt boven opgevaren. De eerste vliegende vissen en een inktvisje belanden weer op het dek, zodat het elke ochtend opruimen is, vooral de inktvis geeft heel smerige vlekken op het dek. Vrijdag vinden we alleen een grote vleugel op het dek. Waarschijnlijk is een vogel met gespreide vleugels langs de stag gevlogen en heeft hij daarbij zijn vleugel eraf gesneden raar is het wel. Maandag 26 maart naderen we St. Helena, om niet in donker aan te komen minderen we zeil. We houden teveel snelheid en kunnen niet meer minderen omdat de stuurautomaat het dan te zwaar krijgt. Om drie uur 's nachts zitten we voor James Bay, omdat we het niet durven om in het donker aan te lopen, blijven we in diep water voor de haven heen en weer varen, tot het licht wordt. Dinsdagmorgen varen we na twaalf dagen en 1759 mijl naar de ankerplaats, waar we het anker laten vallen en gelijk goed liggen. Lang leve de nieuwe ankerlier, we hadden gehoord dat we hier aan moorings zouden kunnen liggen, maar deze zijn weggehaald. De douane, immigration en port control komen 's morgens om 9.00 uur al aan boord en om twaalf uur gaan we de wal op om Jamestown te bezoeken. Het is hier een mix van rassen leuk om te zien. Iedereen groet elkaar, het is echt een andere wereld zonder mobiele telefoon wat snel opvalt, omdat je gewend bent dat iedereen loopt te bellen of aan het mailen is. Ze zijn nu wel bezig een vliegveld aan te leggen, dus het is leuk dat we het nog zo meemaken. De enige toeristen die nu rondlopen zijn zeilers of mensen die met het bevoorradingsschip uit Kaapstad aankomen. De boot uit Engeland is uit de vaart genomen, dus alle verbinding komt nu alleen uit Kaapstad. Woensdag maken we een heel mooie rondrit over het eiland met Larry, die hier geboren is en die ons heel enthousiast alles over het eiland vertelt. We bezoeken de plaatsen waar Napoleon gezeten heeft en zijn verrast hoe groen het eiland is als je de kust verlaat. Bij de graftombe van Napoleon in een heel mooie natuur picknicken we. 's Middags om vijf uur zijn we weer aan boord heel voldaan en vol goede indrukken. Morgen gaan we naar de markt om te kijken of we nog iets vers kunnen inslaan voor de volgende trip.

Laatste klussen voor vertrek.

Hans is een dag eerder dan ik in Kaapstad, en heeft toen acht nieuwe accu's laten plaatsen. Ook kon hij de watermaker vast aansluiten. Bij verdere controle blijkt dat de ankerlier niet werkt. Omdat het geen optie is zonder ankerlier te vertrekken, zetten we gelijk de procedure in gang om een nieuwe te laten plaatsen. De oude was door het zoute water helemaal aangetast en verroest. Bij het controleren op de testbank klapt hij spontaan uit elkaar. Iedereen is weer erg behulpzaam en maandagochtend vroeg komen ze de oude al verwijderen, wat een hele klus is en waar veel kracht bij aan te pas moet komen. Bij het vergelijken van de lieren blijkt al snel dat de gaten van de oude in het geheel niet overeenkomen met de nieuwe. Als we alles willen laten polyesters gaat dat zeker vier dagen duren, dus kiezen we ervoor om een roestvrijstalen plaat te laten monteren en daarop de ankerlier te laten plaatsen. Die plaat moet apart gemaakt worden en ze beloven dinsdag daarmee klaar te zijn. Na enig dramwerk komt de plaat om 15.00 uur, waarna ze gelijk met de plaatsing beginnen. Onze angst, dat de elektrische bedrading aangepast moet worden, is gelukkig niet terecht. De lier werkt gelijk prima. Maandag is Hans al naar port control geweest, waar we nogal tegen opzagen omdat de boot langer dan een jaar in Kaapstad is geweest. Dat probleem wordt heel soepel door de administratie van de Yachtclub opgelost, wat ons veel rompslomp scheelt. 's Middags gaan we samen naar immigration, waar ze heel lang naar onze file moeten zoeken, maar die uiteindelijk toch boven water komt. Het is ons een groot raadsel, daar we niet bij de immigration geweest waren bij aankomst. Dinsdagochtend snel alle verse boodschappen doen, want onderweg zullen we weinig tot niets kunnen kopen op dat gebied. De andere boodschappen hebben we allemaal al aan boord gebracht toen we vorige keer hier waren. De hele dag bestaat uit controleren, schoonmaken en klusjes doen. Gelukkig komen we geen andere gekke dingen meer tegen. Om zeven uur 's avonds komt de douane nog langs en dan lijkt het erop dat we eindelijk kunnen gaan. De auto moet nog ingeleverd worden en we moeten nog heel veel opruimen. We zullen wel weer moeten inslingeren wat varen betreft, het is voor ons gevoel lang geleden dat we aankwamen, maar nu gaat het toch weer gebeuren en we kijken er alle twee naar uit.

Vertrek uit Kaapstad.

Na ruim een jaar gaan we eindelijk weer verder met onze tocht om de wereld. Afgelopen jaar hebben we er drie gezonde kleinkinderen bij gekregen, waar we heel blij mee zijn. De laatste geboorte was in januari,
en we kunnen nu weer met een gerust hart verder varen. We hebben het laatste jaar veel genoten van al onze kleinkinderen en hebben ze veel te logeren gehad, heerlijk allemaal maar nu gaan we weer varen. We hebben er allebei veel zin in om het bootleven weer op te pakken.
Het laatste jaar zijn we drie maal terug geweest in Kaapstad en hebben we de boot als tweede woning gebruikt. We hebben de Garden route gedaan en de westkust evenals stukken van het binnenland. Cathelijne, Victor en Thomas zijn in september nog langs geweest en we hebben een heerlijk tijd gehad. Kaapstad is een fijne stad om rond te lopen en je vind er nog veel cultuur die verwijst naar de vele Nederlanders die er gewoond hebben. Of je het nu eens bent of niet met het verleden het waren best dappere mensen, die met hun hele gezin daar neerstreken. De Drammer is op de kant geweest en van nieuwe antifouling voorzien. Voordat we wegvaren vervangen we nog de accu's, omdat die moeilijker op te laden waren de laatste keer dat we aan boord waren. Met een oversteek van 6500 mijl voor de boeg willen geen risico lopen. Vooral de stuurautomaat vraagt nogal wat stroom en we willen echt niet zonder varen. Van verschillende mensen horen we dat het soms niet eenvoudig is om een reactie op onze site te plaatsen. Als je ons een berichtje wil sturen kan dat ook via drammer@mailasail.com, alleen platte tekst want al het andere wordt door de provider geschrapt. Ook kun je ons volgen op www.star-tracking.com. Inloggen--> inloggen--> inlognaam: Drammer en password: Drammer--> Track & Trace--> Kies object: Drammer 2010--> Last Position.
Half maart hopen we uit te klaren en weg te varen naar st. Helena, waar we een paar dagen willen blijven. Dan hopen we via Ascension islands naar de Caribbean te gaan, waar we de Drammer weer zullen achter laten.